سیدصالح بن سیدمهدی قزوینیسید صالح بن مهدی بن حسن (۱۲۵۷-۱۳۰۴ق/۱۸۴۱-۱۸۸۷م)، فقیه، ادیب، شاعر و مؤلف و از افراد سرشناس آل قزوینی بود. ۱ - معرفی اجمالیسید صالح بن مهدی بن حسن (۱۲۵۷-۱۳۰۴ق/۱۸۴۱-۱۸۸۷م)، در حلّه پا به جهان نهاد. مادر او دختر شیخ علی آل کاشف الغطاء بود. مقدّمات علوم را نزد کسانی مانند شیخ حسن فلوجی آموخت و پس از آن به نجف هجرت کرد و سطوح عالی فقه و اصول را نزد شیخ مرتضی انصاری و دایی خود شیخ مهدی آل کاشف الغطاء و پدرش سیدمهدی تحصیل کرد و موفق به گرفتن اجازۀ اجتهاد گردید. وی مانند دیگر عالمان آل قزوینی، ادیب و شاعر بود و نویسندگان و شاعران را نیز تشویق میکرد و به آنان جایزه میداد. در گسترش ادب و شعر عربی نقش مؤثر داشت. آقابزرگ تهرانی او را یکی از ارکان اصلی نهضت ادبی نیمۀ دوم سده ۱۳ق/۱۹م میشمارد. سیدصالح پس از مرگ پدر، جانشین او شد و حوزۀ درس او را اداره میکرد. ۲ - آثاریکی از آثار وی، الدرر الغروية في رثاء العترة المصطفوية میباشد. او در تکمیل آثار پدر اهتمام ورزید، اما فرصت نیافت که آنها را به پایان برد. ۳ - وفاتسیدصالح در نجف درگذشت و در آرامگاه خانوادگی دفن گردید.در رِثاء او شاعرانی چون سیدحیدر حلّی و سیدمحمدسعید حبوبی و سیدجعفر حلّی شعر سرودند. ۴ - پانویس
۵ - منبعدانشنامه بزرگ اسلامی، مرکز دائرة المعارف بزرگ اسلامی، برگرفته از مقاله «آلقفطان»، ج۲، ص۴۵۲. ردههای این صفحه : آل قزوینی | ادیبان آل قزوینی | ادیبان سده دوازدهم(قمری) | ادیبان سده سیزدهم (قمری) | شاعران آل قزوینی | شاعران سده دوازدهم(قمری) | شاعران سده سیزدهم (قمری) | فقیهان آل قزوینی | فقیهان سده دوازدهم(قمری) | فقیهان سده سیزدهم (قمری) | نویسندگان آل قزوینی | نویسندگان سده دوازدهم(قمری) | نویسندگان سده سیزدهم (قمری)
|