زمان تقریبی مطالعه: 2 دقیقه
 

سیدصالح بن سیدمهدی قزوینی





سید صالح بن مهدی بن حسن (۱۲۵۷-۱۳۰۴ق/۱۸۴۱-۱۸۸۷م)، فقیه، ادیب، شاعر و مؤلف و از افراد سرشناس آل قزوینی بود.


۱ - معرفی اجمالی



سید صالح بن مهدی بن حسن (۱۲۵۷-۱۳۰۴ق/۱۸۴۱-۱۸۸۷م)، در حلّه پا به جهان نهاد. مادر او دختر شیخ علی آل کاشف الغطاء بود. مقدّمات علوم را نزد کسانی مانند شیخ حسن فلوجی آموخت و پس از آن به نجف هجرت کرد و سطوح عالی فقه و اصول را نزد شیخ مرتضی انصاری و دایی خود شیخ مهدی آل کاشف الغطاء و پدرش سیدمهدی تحصیل کرد و موفق به گرفتن اجازۀ اجتهاد گردید. وی مانند دیگر عالمان آل قزوینی، ادیب و شاعر بود و نویسندگان و شاعران را نیز تشویق می‌کرد و به آنان جایزه می‌داد. در گسترش ادب و شعر عربی نقش مؤثر داشت. آقابزرگ تهرانی او را یکی از ارکان اصلی نهضت ادبی نیمۀ دوم سده ۱۳ق/۱۹م می‌شمارد. سیدصالح پس از مرگ پدر، جانشین او شد و حوزۀ درس او را اداره می‌کرد.

۲ - آثار



یکی از آثار وی، الدرر الغروية في رثاء العترة المصطفوية می‌باشد. او در تکمیل آثار پدر اهتمام ورزید، اما فرصت نیافت که آن‌ها را به پایان برد.

۳ - وفات



سیدصالح در نجف درگذشت و در آرامگاه خانوادگی دفن گردید.در رِثاء او شاعرانی چون سیدحیدر حلّی و سیدمحمدسعید حبوبی و سیدجعفر حلّی شعر سرودند.

۴ - پانویس


 
۱. کحّاله، عمررضا، معجم المؤلفین، ج۵، ص۱۳، بیروت.    
۲. آقابزرگ تهرانی، محمدمحسن، الذریعه، ج۸، ص۱۲۸ ۱۲۹.    


۵ - منبع


دانشنامه بزرگ اسلامی، مرکز دائرة المعارف بزرگ اسلامی، برگرفته از مقاله «آل‌قفطان»، ج۲، ص۴۵۲.    







آخرین نظرات
کلیه حقوق این تارنما متعلق به فرا دانشنامه ویکی بین است.